ANADOLU’DA TECİRLİ AŞİRETİ (1453-1650)
Osman Gökçe Bundan önce yazdığım “ANADOLU’DA KIRAÇ/KIRAÇLAR/KIRAÇLI/KIRAÇLU AŞİRETİ” başlıklı makalemde, Türk Tarih Kurumu’nun “Anadolu’da Aşiretler, Cemaatler, Oymaklar (1453-1650)” adlı 6 ciltlik dev bir eserinden söz etmiş ve bu eserdeki tarihi kayıtlardan yararlanarak köyümdeki (Ericek) Kıraçlar Aşireti konusun da bulabildiğim bilgileri aktarmıştım (1). Yine aynı makalede “Tecirlilerle ilgili kayıtları bir sonraki bölümde” vereceğimi de açıklamıştım. Şimdi
ANADOLU’DA KIRAÇ/KIRAÇLAR/KIRAÇLI/KIRAÇLU AŞİRETİ
Osman Gökçe Bir bölümünü “Berit’in Gözyaşları” adlı kitabımda yayımladığım anılarımda, köylülerimin (Ericekli) kendilerini Tecirli ve Kıraçlar olmak üzere iki ayrı Türkmen aşireti olarak tanımladıklarını yazmıştım (1). O kitabı yazarken Kıraç ya da Kıraçlar konusunda yazılı kaynaklarda yeterli bilgi bulamamış ve ancak bazı kısa bilgiler verebilmiştim. Tecdirliler hakkında da ulaşabildiğim çeşitli kaynaklardan derlenmiş genişce bir özet
BERİT DAĞI’NIN BAŞINA GELENLER
Toplumsal yaşamımızda ve kültürel dünyamızda yayla kavramı bir olumlu duygusallık içerir. Yayla ve yaylacılığı konu almış sayısız türkü, şarkı, öykü, roman, resim vb sanat ürünlerimiz vardır. Denilebilir ki kentlimizden köylümüze, patronumuzdan işçimize, üniversite mezunumuzdan elifi görse mertek sananımıza kadar toplumumuzun her kesiminde özlemli bir yayla ya da yaylacılık imgelemesi vardır. Bu bir tür kültürel
İNANIŞ, İBADET, İNTİHAR VE BİR AĞIT
Bir ozanımızın (Orhan Veli) dediği gibi “İstanbul’un orta yeri sinema” ya da başka bir ozanımızın (Nurettin Durman) dediği gibi “İstanbul’un orta yeri minare” ise Ericek’in orta yeri de camidir. Toprak damlı küçük bir bina, minaresi yok o yıllarda. Küçük bir bahçesi var. İçerisinde ahşap bir çekme kat, kadınlar için yapılmış. Giriş kapısının karşısında, solda
BERİT DAĞI OZANLARI
Gaziantep’te lisedeydim. Şiirle, siyasetle, sporla ve hemen herkesin aklına gelen o şeyle ilgileniyordum. Vilayet Durağı’ndaki Maarif Kitapevi de en sık girip çıktığım yerdi. Okul harçlığımın çoğunu burada cömertçe harcıyordum. Karşısında Halim Yağcıoğlu’nun da öğretmenlik yaptığı Öğretmen Okulu vardı, eski bir taş binada. Kitapevinden çıkışımda buraya gidiyordum. Bir taşla iki kuş vuruyordum. Burada okuyan ortaokuldan
YUKARI OBALILAR
Çocukluk işte, oluyor olmadık şeyler, yapılıyor yapılmaz işler. Çocuk olmadıkça, içinde bulunulan koşullar bilinmedikçe anlaşılması güç. Alhas Ali kim, ben kimim? Ben kimim ki Helli’nin Kahvesi’nin önünde sandalyaya gerilmiş, ayak ayak üstüne atmış, “Küçücük dağları”, yok yok dilim sürçtü, “Büyük büyük dağları ben yarattım” havasındaki Alhas Ali’nin ayaklarını tepeliyorum, bir o yana bir bu
ORTA OBALILAR
Cağlak Deresi’nin Esendere ile buluştuğu yerin solunda Kara Yusuflar vardır. Ben Kara Yusuf’u tanımam, oğlu Ayci ve Hasan’ı bilirim. Ayci sözcüğünün ne anlama geldiğini bilmiyorum ve bulamadım. Ancak Ericek’te, Havcılar’da, Müdürler’de ve Kınıkkozu’nda bu adla anılan epeyce kalabalık kişi ve aileler vardır. Orta Oba’nın sol alt köşesindeki Karabaş Ayci ve Karabaş Ayciler ailesi de
BENİ DE YAZIN
Osman Gökçe Yayla yolları yaz bahar aylarında coşkuludur. El aşiret düğüne yerine gider gibi yürür yaylara. Kışı azgın, acımasız ve yol vermez olan Berit Dağı uysallaşmıştır, süslenmiştir gelin gibi. Kucağını açar ve gel diye çağırır sevdalı yürekleri, sevdaları çoğaltır. Dereler bol suludur, köpük küpük köpürürler, çağlayarak akarlar. Doğa canlanmıştır. Yapraklanmış, çiçeklenmiş, renklenmiştir. Kadınlar, kızlar
DERDİMİN YARISI BEBEK
Osman Gökçe Bana sorarsanız hiç kuşku yoktur. Söylenenler baştan aşağı doğrudur: Ericekli kadınların her birisi bir güzellik kraliçesidir. Çocukluğumdan beri bunu duyarım. Köyümüzde söylenir, övünülür. Komşu köylerde söylenir, yerinilir. Afşin’de ortaokula gittim, orada da söyleniyordu. Ortaokula ilk başladığımda babamın dayısı uşaklarından Halil dayımın, Halil Atmaca’nın evinde kaldım bir yıl. Değirmencilik yapardı. Gençliğinde pehlivanmış, iyi
ADI BATASICA
Osman Gökçe Hiç inanmam dualara, beddualara.Ama seninkiler tuttu.Adı batasıca diyordun,Adım battı,Adım yerde kaldı,Gül gayri.O.G. Gerek Ericek’te, gerekse Ericek dışında çok çeşitli beddualar duydum. Bana edilen bedduaları duydum, başkalarına edilen bedduaları duydum. Bunları evlerde duydum, sokaklarda duydum, yazılı metinlerde okudum. Çocukken duydum, büyüdüğümde de duydum. Çok gördüm beddua edenleri, kimlere ve ne için beddua edildiğini,