ZERKA
Damağımda sürk tadıHarbiye’den dönerdimBağrımdan bir su akardıSerinlerdimHabib-i Neccar Dağı’ındaGüzeller güzeli su perisi Daphne Yapraklar arasından bakardıNefesim kesilir, boğulurdumDuyardım sesindeki feryadıBoğma rakısı içer Ağlardım Zahter kokuluAsi’nin başında Yani Nehr-il Maklub’taZerka ile dizdize otururdukDiocletian Köprüsü’ndenAsi’nin altımızdan akışını izlerdikBaalbek’ten, Humus’tan, Hama’dan Samandağ’a doğruYani kendi saltanatının sonuna doğruHüzünlenirdikAkdeniz mavisi ile yarışırdıZerka’nın gözleriGözbebeğime değerdi Aklımı yitirirdim Doludizgin inerdimBelen Geçidi’nden aşağıTopbağazı’na
YÖRÜK KIZI
YaşlandımBaharı görünce Konya’daBelki ömrümde ilk kez bu kadar çok telaşlandımGelecek baharı görememek korkusuylaGörememek korkusuyla bir daha Şimdi çiçekkırına dönmüş olan bozkırı Görememek korkusuylaYunt Dağı’na yaslanmışÇekik gözleriyle ovaya tepeden bakanÇiçek bahçesi başlıKaramanlı Yörük güzelini bir daha Bunca yıl dolandım yazıda yabandaYolları eskittimTabanlık kalmadı tabandaNe akıllandım ne de duruldumVuruldum Bir tas ayranını içtiğim Yörük kızına Bir bahar
ANKARA’DA HAVA
Osman Gökçe Yirmibeş şubat ikibinonAnkara’da hava ağırDoludizgin devam ediyor ErgenekonArkasıından bastırdı Balyoz Harekatı Ordu karışıkEski generaller, eski amirallerTümen tümen gözaltındalarKim neye bulaşıkKimse bilmiyor Yirmibeş şubat ikibinonBaşkentte hava ağırYargı yargılanıyorBirileri kör, birileri sağırNesine gerekYargının yargılama işi diyorYargı yargılanmaya alışık HükümetEvvel Allah, yerli yerindeTEKEL işçileriÇadır altında kış günüAçlık grevindeHak için ölümse ölüm diyorVarsın ölsünKimin şeyindeŞeyini şeyeden sayın bakanAslan
ADI NEYDİ?
Doğup büyüdüğüm yerlerde tanıdım onu ilk kezAilemdi, komşumdu, köylümdüAnamdı, bacımdı, ninemdiAdı Cennet Yaşadığı cehennemdi Adı HüriYani öbür dünyadaGünahsız erkeklere vadedilmiş Ahret dilberiAhret güzeliydiÖzenilmiş Hüri konulmuşsa da adıO bu dünyadaHürilikten hiç bir şey anlamadı Adı MelekYani ışıktan yaratılmışYani yemeyen, içmeyenYani doğmayan, doğurmayanTinsel varlıktıOna nimet ne gerekOnun gerçek dünyası zehir zemberek Adı tabanı yarık DöneAyakları çıplakKara toprakYa
DAVRAS’IN KIZI
Isparta’da bir akşamDavras’ın dibinde buldum seniMavinin bin tonu arasında Göle karşı gözlerinTarla tarla kokuların ortasındaSaçlarında bahar rüzgarıGüle karşı gözlerin Isparta’da bir akşamDavras değiyor yüzümeÜşüyorumTut ellerimi sıkıcaYıllar öncesi gibiElini vermezsen eğerDavras’tan Göl’e düşüyorum Isparta’da bir akşamAy doğuyor Davras’tanEğridir Gölü kıpır kıpır, boncuk boncukOynaklığında bir dilberinKovada Gölü kuytudaAyı kucağına almış bir gelinFarkında değil sensizliğin ve kederin Isparta’da
BAHTİYAR VAHAPZADE
Azeri Şair Bahtiyar Vahapzade (1925-13. Şubat.2009) öldü. Anısına saygı ile. O.G. Menim AnamSavadsızdırAdını da yaza bilmir Menim anam… Ancağ mene, Say öyredib, Ay öyredib; İl öyredib; En vacibi: Dil öyredib Menim anam… Bu dil ile tanımışam Hem sevinci Hem de gemi… Bu dil ile yaratmışam Her şiirimi, Her neğmemi, Yog, men heçem, Men yalanam, Kitab
ŞİİR ÜSTÜNE
30.04.2010 Tarihinde HDD’nin Şiir Gecesinde Yapılan Konuşmanın Metni ŞİİR ÜSTÜNE Osman Gökçe Denemeler’in yazarı ünlü Fransız düşünürü Michel Eyquem de Montaigne (Şubat 28, 1533 – Eylül 13, 1592) yaklaşık günümüzden 500 yıl kadar önce, bir insanda bütün insanların yaşadığını yazmıştır. Büyük oranda katıldığım bu varsayıma dayanarak bütün insanların en azından biraz da şair olduğunu söyleyebiliriz.
HASAN ALİ YÜCEL’İN ANISINA
Hasan Ali Yücel (18.11.1897-26.2.1961), yarım asrı bulan bu ölüm yıldönümünde de çok çeşitli çevrelerden çeşitli kurumlarca ve pek çok kişiler tarafından çok çeşitli biçimlerde anılacaktır. O buna değerdi, daha fazlasına da değerdi. Ben hasan Ali Yücel’in gazeteciliğine yetiştim. Gaziantep Lisesi’ndeydim ve Cumhuriyet’te makalelerini okurdum. “Kımıldayan hataya mahkumdur” özdeyişini ilk onun makalesinden okudum. O makalede, (Hümanizmayı, komünizmaya
Esendere Akardı
Deli gönülBin kurşunla vurulurYenilmezdiÇıkardı kar dağının başınaKara çadır kar üstüne kurulurKadife kürdüklü kızlarKırmızı önlüklü gelinlerYayık yayarlardı türkü tadındaGönlüm, tüm çiçeklerini toplardı dağlarınSaçlarına takardıSen bilirsinEsendere akardı Çadırlar çadırlara karşıHer çadır bir subaşıBir pınardıKamalak yaylasındaKamalağın dibinden kaynarBirbirimize söyleyemediklerimizi çağıldardıAğzına kadar mor menevşe dolu derelereÇam oluktan dökülürReçine kokardıSen bilirsinEsendere akardı Petek petek bal toplardı arılarSarı savruktan, baytarandan,
ADIN DÖNDÜ
ADIN DÖNDÜ Samanlıkta sap üstünde doğmuştunAdın Döndü alınyazın dönmediHer çileyi çekmiş, boyun eğmiştinAdın Döndü alınyazın dönmedi Kız doğunca küçümsendin, horlandınÖmür boyu her konuda zorlandınHep yutkundun, dert yanmadın, arlandınAdın Döndü alınyazın dönmedi Anan Yeter gibi oldu kaderinKız çocuksan evlatlıkta yok yerinYaşam boyu yoldaş oldu kederinAdın Döndü alınyazın dönmedi Gelin oldun öndördüne varmadanİster miydin istemez mi sormadanSenede