GÖLGEM

GÖLGEM

Say ki yolun başındayız
Düş gibi
Sabahın serinliğinde
Çamların uğultusundayız
Gökyüzü bizim
Yaprak yaprak açıyoruz
Gülüşüyoruz yeşil yeşil
Yamaçlar çiçeğe durmuş
Sarı kırmızı mor
Bin bir renk
Ortalık gün güneş
Yüreğim kabarık
Gölgem çiçeklere düştü

Ellerimiz kekik kokuyor
Yanaklarımız yaban gülü açıyor al al
Keklik uçuruyoruz
Kevenlerin arasından
Kayalardan kartal teleği topluyor
Gelin duvağı yapıyoruz yalandan
Saklambaç oynuyoruz
Dalların arasında
Başını çıkarmış gülüyor
Yaylaların kardeleni
Heyecanlanıyoruz
Utanıyoruz
Söyleyemiyoruz aklımıza geleni
Delice

Koşuyoruz yamaçtan yamaca
Arkamıza bakmadan
Tor taylar gibi
Unuttuk kuzuları
Unuttuk zamanı
Sabah akşama yaklaştı
Kuzular birbirine karıştı
Umurumuzda değil
Gölgem gölgene düştü

Yıllar geçti
Mevsimler değişti
Gün kötü geldi
Erken vurdu soğuk
Bağları bostanı
Çöl sıcağı yaktı kuruttu
Kapımın önüne diktiğim köknarı
Yel aldı
Sel götürdü
Bir ömür boyu
Yazdığım destanı
Say ki yaşamadım
Gölgem torağa düştü

Osman Gökçe
28.03.2020