AY TUTULURDU
Savurunca siyah saçlarını gecelerime
Gökte yıldızlar secdeye durur, ay tutulurdu
Şafak sökerken o girince düşüncelerime
Aydınlığına doğardım, güneş unutulurdu
Bilinen binlerce yıllık aşk hikayelerinin
Aşığı böyle yakmadı Leylası, hiç birinin
Değince gözlerim değdiği yere gözlerinin
Göğsümde bombalar patlar, yüreğim yırtılırdı
Yıldızlara karışıp sır gibi bir seher vakti
O bir bilinmez aleme yıldızlar gibi aktı
Bir daha ne güneş doğdu, ne de bir şafak söktü
Geride bir söylence, dillerde anlatılırdı
Osman Gökçe
Gerence, Ağustos.2008A
Bir yanıt yazın