KAPI BİR KOMŞULAR

 
Kapı bir komşu doğdular,
 Kendi ellerinde olmadan.
 Kapı bir komşu büyüdüler,
 Büyüdüklerinin farkına varmadan.
 
Kapı bir komşu sevdiler birbirlerini,
 Çocuksu aşklar içinde, ergen düşler içinde.
 Kapı bir komşu beslediler hayallerini,
 Uyandılar ak sabahlara sıcacık gülüşler içinde.
 
Gün geldi, kapılar kapandı kapı bir komşulukta.
 Yel savurdu, sel götürdü tüm hayalleri, tüm düşleri.
 Kapı bir komşular kayboldular bir amansız boşlukta,
 Yarım kaldı dudaklarında  ten değmemiş öpüşleri.
 
Bir daha kapı bir komşu olamadılar.
 Kimi görseler kapı bir komşu, hüzünlendiler.
 Hüzünle kapı bir komşu yaşadılar,
 Kimse farkında olmadı.
 
Osman Gökçe
Beritten Beri, 2008, İstanbul