SABAH

 
En çok sabahı sevdim ben.
 İnek sağmaya ahıra giden 
 Ezgilerini anamın,
 Karanlık gecelerdeki
 Aydınlık düşlerini bacılarımın,
 Gürül gürül Kuran okuyan seherde
 Babamın sesini,
 Yüzümü okşayan 
 Uykulu nefesini 
 Can yoldaşımın,
 Ve tazecik bir gelin gibi 
 Sevdim sabahı.
 
Ben en çok sabahı sevdim.
 Ötüşünü kuşların,
 Doğuşunu güneşin,
Düğün yerine gider gibi
 Tarlaya giden,
 Toprağı al yanaklı meyve eden
 Köylülerimin yürüyüşünü
 Çifte çubuğa,
 Ve has bahçende gülün gibi 
 Sevdim sabahı.
 
Sabahı sevdim ben en çok.
 Abim gibi,
 Sürüsünü önüne katan
 Islıklarla, türkülerle,
 İnanılmaz hayaller, inanılmaz öykülerle, 
 Dolaşan dağın eteklerini,
 Arkasında Kangal köpeklerini,
 Çan seslerini,
 Kaval seslerini,
 Ve kınalanmış elin gibi 
 Sevdim sabahı.
 
Yolculuğun başı sabah,
 Yolcunun yoldaşı sabah,
 Umutların düşü sabah,
 Tutunacak dalım gibi 
 Sevdim sabahı.
 
Bir tazecik gelin gibi,
 Has bahçende gülün gibi,
 Kınalanmış elin gibi,
 Sevdim sabahı.
 
Osman Gökçe
Beritten Beri, 2008, İstanbul