ÇÖPÇÜ ÇOCUK

Kehribar gibi
Sarı ela gözleri boncuk boncuk
Kir pas içinde elbiseleri
Kir pas içinde bedenleri
Çöp topluyan çöp boyunlu çocuk
Karıştırıp duruyor bidonları.
 
İş başa düşmüş
Babası işsizlikten canına kıyıp
Anası yalnız kalınca
Topal eşşek kervanbaşı olmuş.
Eh işte, çöp toplamak da bir işmiş
İmdatlarına yetişmiş.
 
Daha bıldır göç etmişlerdi Mardin’den
Kurtulmuşlardı kan davasından
Terör merör derdinden
Bir gecekonduya sığınmışlardı
Anlayacağınız bu koca kentte
Sözümona, bir kentli olmuşlardı.
 
Ne varsa satıp, savup
Derleyip, toparlayıp getirdikleri
Ellerindeki, avuçlarındaki üç beş kuruş biterken
Çalmadığı kapı kalmayıp
Nemli gözlerinde
Doğduğu toprakların hasreti tüterken
İş bulamadan eve dönen
Tüm umutları  sönen
Garip adam, çileli baba
O akşam sarılmış oğluna
Öpmüş onu.
Hiç bir şey demeden
Erkenden yatmış
Son kez sarılmış can yoldaşına
Kader arkadaşına
Yolun ayrılacağını söylemeden.
Son kez sarılmış
Köyünden getirdiği mitiline
Memleket kokusunu içine çekerek.
Ve ilk kez
Erkenden uyanmamış
Bir daha da kimsenin kapısını çalmamış.
 
Şimdi sıra çocukta
Vahşi hayvanlar gibi bekliyorlar
Fırsatçılar tetikte
Saldıracaklar ona da
Emmek için kanını
Almak için canını.
 
Dayan çocuk
Söz ver kendi kendine
İzin verme, seni de öldürmelerine
Oturup ağlama
Babanı mutlu etmezdi bu.
Dayan dizlerine
Dayan bileklerine, ellerine
İlle de beynine
Davanı, ikinci ellere havale etme.
Yenilmez bir hınçla ve ihtirasla
Yolundan dönmeden
Ve hiç kimseye güvenmeden asla
Sen bitir
Onun yarım bıraktığı işi.
Babanın ahı yerde kalmasın
Sen sonlandır bu eğri büğrü gidişi.
Yol doğru, dil doğru, el doğru olmalı
İşin olmalı, aşın olmalı
Hak çalışanın, hak emeğin olmalı
Akşam işten eve dönünce
Sofrada sıcacık yemeğin olmalı.
 
Yolun açık olsun çocuk
Yürüme, koş.
Dilin açık olsun çocuk
Kimselerden korkma
Bağır bağırabildiğin kadar gerçekleri.
Elin açık olsun çocuk
Demir bir pençe gibi
Haksızlığa vur
Haksıza vur.
Başına gelenler için kader diyenlere
İkiyüzlülere
Ve hele de o senden görünüp
Sana düşman olanlara vur.
Doğrusu şu ki çocuk
Bitiremedik, bitirmek istediğimiz işleri
Bizleri bağışlama
Borçlu kaldık, suçlu olduk sizlere karşı
Kim bilir, belki de bizleriz kötülüğün elebaşı?
Elin değerse, en çok da bizlere vur
Ve savur
Köhnelikleri köhnelere doğru.
 
Osman Gökçe, Bornova, 23.01.2009