SEÇKİ-176 ÇÜRÜYEN OTLAR

I

Bilinmez hangi şehirde 
Yaşarsın aşktan habersiz, 
Küçük çakıl taşım, nasıl bulayım! 
Kaybolmuşsun bir kocaman nehirde. 

Bu kimin çocuğu, der, seni görenler. 
Benim çocuğum, diye, sesim gelir uzaktan. 
Bunca kötülüğü bağışlatır bakışın 
Yanakların kızarır ağlamaktan. 

Bir gün sokakta rastlasam, ellerini 
Alsam avuçlarıma okşasam. 
Sıcaklığını tanır da mısralarımdan 
Kız kardeşimsin sanırlar belki. 

Sen orada, ben burada 
Birbirimizden habersiz 
Ayrı yaylalarda yeşeren otlar gibi 
Bekleye bekleye çürüyeceğiz. 

II

Senin oturduğun şehirde 
Gökyüzü mavidir benimkinden, 
Çiçekler daha taze 
Kuşlar bile güzeldir birbirinden. 

Şarkılar daha neşeli, daha mahzun 
Akşamlar daha garipsi, 
Umut alabildiğine geniş, 
Umutsuzluksa denizler gibi; 

Trenler bile daha sevinçli 
Daha kederli gelir gider. 
Gençler bütün haşarı 
Yaşlılar büsbütün kederlidirler. 

Kadınların sütü daha gür, daha ak 
Çocukların iştahı, yerinde, 
Gemiciler bile daha sarhoştur 
Doğup büyüdüğün şehirde. 

Garibim! Nazlım! Öksüzüm 
Hayal rüzgarlarıyla emzir beni de
Uzak ya, kokunu duyuyorum
Gül gibi açıldığın şehirde.

Cahit Külebi 
1917, Tokat-Zile- 20 Haziran 1997 Ankara

İstanbul Yüksek Öğretmen Okulu Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirdi. Antalya Lisesi’nde, Ankara Devlet Konservatuvarı’nda, Ankara Gazi Lisesi’nde edebiyat öğretmenliği yaptı. Milli Eğitim müfettişi oldu. İsviçre’ye kültür ataşesi ve öğrenci müfettişi olarak atandı. Yurda dönünce Milli Eğitim Bakanlığı Başmüfettişliği ve Kültür müsteşar yardımcılığı görevlerinde bulundu. 1972’de emekliye ayrıldı. 1983 yılına kadar Türk Dil Kurumu’nda çalıştı. 1976’dan sonraki dönemde Türk Dil Kurumu Genel Yazmanı’ydı. İlk şiirleri “Nazmi Cahit” takma ismiyle 1938’de Gençlik dergisinde yayınlandı. Daha sonra Varlık Dergisi’nde yayınlanan şiirlerinde de aynı imzayı kullandı. 1950-1954 arasında Sokak, İnsan, Türk Dili, Yaratış, Kültür Dünyası gibi dergilerde çıkan şiirleriyle ünlendi. İlk şiir kitabı “Adamın Biri” 1946’da yayınlandı. 1949’da çıkan ikinci kitabı “Rüzgâr”da Orhan Veli şiirine yaklaştığı dikkat çekti. “Atatürk Kurtuluş Savaşı’nda adlı eseri, Nevit Kodallı’nın “Atatürk Oratoryosu”na temel oluşturdu.

Şiirleri

Atatürk Kurtuluş Savaşında (1952)

Yeşeren Otlar (1954), 1955 Türk Dil Kurumu Edebiyat Ödülü

Süt (1965)

Şiirler (1969)

Türk Mavisi (1973)

Sıkıntı ve Umut (1977)

Yangın (1980)

Bütün Şiirleri (1982)

Güz Türküleri (1991)

Bütün Şiirleri (1997)

Güzel Yurdum (1996)

Zerdali ağacı(1990)

Rüzgar (1949)

Kamyonlar Kavun Taşır

Biz Biliriz Bizim İşlerimizi

Herkesin Bir Derdi Var

Ekin’in Göz Yaşları

Sana Borçluyuz

Alacakaranlıkta

Çürüyen Otlar