GÜNEŞİN KIZI

 
Güneşin doğduğu yere koş
 Göcek tarlalarından geç, tepelere tırman
 Dağlara çık, doruklara ulaş
 Isıtsın nefesin, ısıtsın yüreğin
 Serin sabah yellerini
 Ve kır çiçekleri dolu ellerini
 Güneşe uzat 
 Güneşte kal
 
Çıplak ayaklarını
 Çiğ düşmüş çimenler yıkasın
 İlk ışıkları güneşin
 Senin saçlarına değsin
 Ve tenine güneş kendi rengini katsın
 Yalnızca güneşten kıskanmam seni
 Güneşle ol
 Güneşle kal
 
Yüreğimin yangısı ile tutuşsun
 Rüzgarda savrulan sevdalı saçların
 Feryadımdan uğuldayan ağaçların
 Üzerinden uç, güneşe kon
 Güneşi tut 
 Güneşte kal
 
Osman Gökçe
Beritten Beri, 2008