HÜSRAN

 
 
Bugün göz göze geldik pencerede bir kızla 
 Bakışını mazinin  tatlı hülyası sandım
 Düş gibi yaşadığım günlerin aşkımızla
 Yığın yığın biriken hatıratını andım
 
Belki yüzlerce geçtim evlerinin önünden
 Işıkların söndüğü ana kadar yürüdüm
 Sonra birden kapattı perdeyi ve artık ben
 Gönlüm hüsran içinde gerisin geri döndüm
 
Fakat seneler geçti hala onu ararım
 Gözlerim panjurların davetsiz konuğudur
 Nerde bir perde inse orda kalır kararım
 İşte bu odur derim, bulduğum yokluğudur
 
Osman Gökçe
Beritten Beri, 2008