HEPSİ BU KADAR

 
 
Artık sonundayız deme ömrün, ne var zaten
 Ak rengi yok bu boş hayatın bilmiyor musun
 Az önce sardı sırtına bir parçacık keten
 Bir kahpe dünyadır vefasız görmüyor musun
 
Kim der ki ben bu hiç günü doğmaz ufukların
 Feyzinde parladım nurunun her daim her an
 Aldanma pembe rengine pek al yanakların
 Sor, var mı gül alıp vererek aşka bir kanan
 
Her şey cazip, ölümle fakat hepsi muzdarip
 Gözlerde kan, gönül dolu hicran bu boş alem
 Her dostun ayrı ayrı mezar olduğun görüp
 İşkence, ıstırap yaşamak bil ki vesselam

Osman Gökçe
Beritten Beri, 2008