BEN SENİ TANIDIĞIM ZAMANLAR

 
Ben seni tanıdığım zamanlar
Bir çocuktun, afacan
İt taşlayıp duran
Köyün orta yerinde
Ona buna sövüp sayan
Tuz torbasından yumurtayı çalan
Anasının apansız gelecek misafir için sakladığı
Ve yanan ocağa su döken
Yaramaz ne ki
Bir illalah çocuktun
 
Ben seni tanıdığım zamanlar
Alnında boncuk boncuk terleri
Kan çanağı gibi kıpkırmızı gözleri
Bakınca hançer gibi bakan
Bir torlak yeni yetmeydin
 
Ben seni tanıdığım zamanlar
Sen bir söğüt ağacının altına oturmuş
Kendi ömrüne bakar gibi
Önünde akıp giden suya bakan
Saçları alnına dökülmüş
Bir ihtiyardın
Kendi kendine söylenip duran
 
Ben seni hiç tanımadım aslında
Söylediklerim gerçek değil
Geçmiş değil
Gelecek de değil
Çocukluğun yaşlı bir adam gibi
Yaşlılığın deli bir çocuk
Yaşadığın bir oyuncuk
Düşlerde geçen
Yaptıklarınsa çöp kadarcık
Seni terk ediyorum artık
Hoşça kal
 
Osman Gökçe
Esendere Akardı, 2009