UMUTSUZ ÖZLEMLER

UMUTSUZ ÖZLEMLER

Güneyde bir park
Yörenin anlatımı ile
Allah’ına kadar güzel
Atatürk Parkı
İçinde halk işi bir kafe
Tahta bir masa
Bir ucunda sen
Bir ucunda ben
Sessizce oturuyoruz
Bir resim var elinde
Portakal çiçekleri
Siyah beyaz
Sen resme daldın
Ben de sana
Umutsuz özlemlerimin anısına
Umutsuzca
……..
Her sabah karşılıyorum seni
Kapınızın karşısındaki köşede
Görünmezden
Gülerek geliyorsun
Eteklerin aşka savruluyor
Aşka yürüyor
Yeni kabaran göğüslerin
Yüzün Çukurova baharı
Işıl ışıl
Çiğli dudakların
Bir çift gonca kırmızı gül
Öp beni diyor
Öpüyorum
Düşümde

Çağlayan gibi boşalıyor
Ders çıkışı kız okulunun kapısı
Akşamları yuvalarına dönen
Kuşlar gibi cıvıl cıvıl
Seyhan’a vuruyor kızların şamatası
Dağlardan kopup koşarak gelen Seyhan
Ovaya düşmüş
Allah’ına Kitab’ına diye başlayan
Allah’ına kurbanım diye biten
Tasalı söyleşilerde
Sağa sola saçılmış
İşsiz gurbetçiler gibi yorgun ve bezgin
Durur gibi akıyor Seyhan
Gözünü kızlardan alamıyor
Dönüp dönüp bakıyor
Kendi geçmişine bakar gibi
Hüzünleniyor
Bir soluk sonra sonlanacak ömrüne

Ben Taş Köprü’nün üstünden alıyorum seni
Kapınızın karşısındaki köşeden
Evinize uğurluyorum
Görünmezden
Çağırıyorum arkandan
Defterin bende kalmış diyorum kurnazca
İçinde sana yazdığım şiir var
Bir ucunu sen tutuyorsun defterin
Bir ucunu ben
Sanki ellerimiz öpüşüyor
Öylesine mutluluk işte

Bu parkta buluşuyoruz kaçamaklarda
Adını bilmediğim
Ne çok ağaç var burada
Kıpkırmızı çiçekler açıyor birisi
Koca bir ağaç
Hep onun altında oturuyoruz
Gökyüzü kızıla kesiyor
Kalp resmi yapıyorsun
Kırmızıya boyuyorsun içini
İki beden tek kalpte birleşiyoruz
Gökyüzü alev alev
Kalbimiz alev alev
Adana yandı yanacak
………..
Her kaçamak kaçtı
Ayrılıklar kaldı bizimle
Portakal çiçeği kokladım dört mevsim
Yıllarca
Haydi
Elindeki fotoğrafı çantana koy
Bu son kaçamak olmasın
Yarın yine gel
Sana bici bici alırım
Çay söyleriz
Çıkışta ballı meyan şerbeti içeriz
Yürek soğutur
Defteri unutma

Osman Gökçe
05.05.2020