AKLINDAN ÇIKAR

AKLINDAN ÇIKAR

Şardağı’nın önünden kalkan
Atlas Dağı’nın eteğini dolanan
Bir kamyon gelir
Dağları ovaları inleterek
Toz toprak içinde
SuskunTülüce Dağı’nın dibinde
Kantarma’da durur
Harıl harıl nefes alır
Homurdanır
Binerim fasulye çuvalları yüklü sırtına
Yüküne yük eklenir
Muavin “Tamam abi” der
Yağcı bir sesle
Şoför basar gaza
Kurşun yemiş gibi inler motor
Tekerler döner
Önüm gurbet
Arkam hasret
Ne varsa geride kalan
Hepsini unut
Aklından çıkar

Boşanır dizimin bağı
Gözlerim dolar
Yarı bulanık bakarım dağlara
Berit’ten aşağı yaslı bir duman yürür
Doldurur dereleri
Tepeleri örter
Tüm doğayı bürür
Gelir üstüme üstüme
O koca kayalar görünmez olur
Kayalar boyu kamalaklar
Yıldızlara uzanan göknarlar
Asırlık ardıç ağaçları kaybolur sisler içinde
Görünmez olur
Ben görünmez olurum
Ne varsa geride kalan
Hepsini unut
Aklından çıkar

Beyninin en uç köşesinde
Bir yer ayır bana
Bir odacık
Milyonlarca hücreden
Bir hücrecik
Kapat beni
Kilitle kapısını
At anahtarını karanlık kuyulara
Ne varsa geride kalan
Hepsini unut
Aklından çıkar

Gün gelir
Dara düşersin
O zaman bir düşün
Sığındığım yere
Sığınmak gereği çıkabilir
Esendere akmaz olur
Sesini kesebilir
Berit Dağı küser
Baytaran çiçeği
Sarısavruk çiçeği kokmaz olur
Gökdam parçalanır yukarıda
Parça parça düşer başına
O zaman
Kilitlediğin kapıyı çal
Ben açarım içerden
Ne varsa geride kalan
Hepsini unut
Aklından çıkar

Osman Gökçe