YALNIZ ÇAM

 Ben sana saraylar sunmadım
Yoktu.
Babil Bahçeleri’nde
Ve palmiyelerin gölgelerinde
Köşkler kurmadım.
Salıncaklarda sallandırmadım.
Oysa sen
Ne kadar da layıktın bütün bunlara
Bir bilsen.
 
Ve bir bilsen ki
Yüreğimdeki
Bütün bunlardan daha da değerli
Henüz yaratılmamış
Nice hazineler senin içindir.
Yüreğim de senindir.
Al götür onu benden
Bedenimden
Çok uzaklara,
Yüreğin yetiyorsa
Yüreğin elveriyorsa.
 
Yüreğim yayla yollarında
Harap bir ormandan kalmış
Boztepe’nin yamacına yaslanmış
Yalnız bir çam gibi.
Sen de çık yaylalara
Sen de sallan
Yelliboyun’dan esen
Dağ rüzgarı ile
Poyrazla kucaklaş
Otur Yalnız Çam’ın gölgesine
İki hasretim birleşsin öylesine
Yaylalar ve sen.

Osman Gökçe
Esendere Akardı, 2009