BENİM BABAM

 

 
 
Bir köy ağasıydı benim babam,
 Ama bildiğiniz gibi değil.
 Belinde silah, elinde kırbaç yoktu.
 Yokluk çekerdi varlık içinde
 Kendisi tokken çevresinde aç yoktu.
 
Bir köy ağasıydı benim babam,
 Ama bildiğiniz gibi değil.
 Kılıcından kan damlamazdı,
 Gürül gürül Kuran okurdu seherde,
 Boynu bükük bir çocuk gördüğü yerde
 Koca adam, hüngür hüngür ağlar dayanamazdı.
 
Bir köy ağasıydı benim babam,
 Ama bildiğiniz gibi değil.
 Bileği demir yüreği taştan değildi,
 Karacaoğlan gibi her güzelliğe gönlü sevdalıydı,
 Sevdiklerine Kerem kadar bağlıydı
 Sevgisi paradan puldan aştan değildi.
 
Bir köy ağasıydı benim babam,
 Ama bildiğiniz gibi değil.
 Babam dedikçe dumanım tütüyor hala,
 Utanıyorum babalığımdan.
 Bir fiske bile değseydi tırnağımdan
 Ayağıma indirilirdi arşı ala.
 
Bir köy ağasıydı benim babam,
 Ama bildiğiniz gibi değil.
 Köyleri bırakınız kainata sığmazdı hayalleri,
 Ama hepsi güzel, hepsi iyi, hepsi gerçek gibi.
 Her dara düştüğümde hayalleri ile gelecek gibi,
Gelip tutacak gibi ellerimden arslan pençesi gibi elleri
 
Bir köy ağasıydı benim babam,
 Ama bildiğiniz gibi değil.
 Bir hasretlik yarim gibi
 Yokluktaki varım gibi
 Namus şeref arım gibi
 Bir babaydı benim babam.
 
Bir köy ağasıydı benim babam,
 Ama bildiğiniz gibi değil.
 
Osman Gökçe
Beritten Beri, +I DRC Yayınları 2008, İstanbul