SABAH GÜLÜ

 
Doğduğum günü bilmem
Anam bilir
Karlı bir kış günü
Kurban bayramı arefesinde
Üç kızdan sonra
Bir şafak önü
Kırağılı dalların ayazına çarpan doğdaç sesimi
Anam bilir
Anam anlatırdı
O günkü gibi
Yanaklarında  utangaç bir gülücükle
 
Kara kardeşim
Hacılar bayramında geldi diyerek
Adımı vuran
Sonra da  iki rekatlık şükür namazına duran
Sevincini dedemin
Gururunu kocanamın
Anam bilir
Anam anlatırdı
O günkü gibi
Gözünde çiğli yaprakların tazeliği
 
Her kış geldiğinde
Her kar yağdığında
Doğa üşür
İnsanlar üşür
Ben üşümem
Anamın sarıp sarmaladığı
Kundağımın içinde
Karnı tok sırtı sıcak
Bakışırız birbirimize
O günkü gibi
Mutluluk yağmurunda ıslanarak
 
Burnumda
Saçındaki doğum terinin kokusu
Başım onun göğsüne gömülü
Başı benim kel başımın üstünde
Koklaşırız
O günkü gibi
Yüzünde güller açılır
Benim anam bir sabah gülüdür
 
Osman Gökçe
Bakılkıova, Ağustos 2012