GÜLCEMALİM

Hep kalkarken biniyorum trenlere
Gözü kör olsun
Bir yarım istasyonlarda kalıyor
Saat on ikiye beş kala
Daha iyiler, daha güzeller hep terk ettiklerim
İnanmıyorum artık masallara
 
Azarlanıp, itelenip, simitleri dökülen çocuk benim
Çarşıda, pazarda
Pamuk tarlalarında çapacı, işçi meydanlarında hamalım
Okudum, yazdım, öğrendim pek çok gerçekleri
Ne kendime yar oldum, ne de kendimde yaşattıklarıma
Duman duman benim halim
Bildiklerim, bilmediklerim neye yarar?
Hepsi aynı kapıya çıkıyor gülcemalim
 
Osman Gökçe
Esendere Akadı, 2009