O SEN KİMDİN

 
Bugün de yalnız bırakmadım geceyi
Birlikte gezindik karanlık sokaklarda
Kör pencerelerin altlarında
Burgaçlarında daracık çıkmazların
Yağmur yedik
Rüzgâr yedik
Don tuttuk
Kaldırım taşlarında ayazların
Sen görmedin
 
Beynimin kılcal dehlizlerinde
Dipsiz bucaksız bir evrende
Yürüdük düşe kalka
Milyonlarca hücrede milyonlarca düşünceyle
Aydınlığı
Işığı
Kendi güneşimizi aradık
Yarım zamanlı da olsa
Gece erdi murada
Benim bütün hesaplarım şaştı
Tek başıma kaldım burada
Sen görmedin
 
Sen görmedin
Boğum boğum
Nasıl da ağır
Nasıl da yoğun
Çöktüğünü üzerime
Kendi karanlıklarmın
Havada tek bir martı bile uçmayan
Okyanuslar ortasında
Küçük bir sandal
Omuzdan kırık bir kol
Tek kürek
Tek bilek
Tek yürek
Nasıl da kaldığımı umarsız
Sen görmedin
 
O sen kimdin
Kapıyı kilitleyip perdeyi çeken
Havayı
Suyu
Işığı kesen
Dalında kurutan tomurcuğu
O sen kimdin
Bu karanlık
Bu sonsuz
Bu yolu yok
Dönüşsüz yolculuğu
Önüme çıkaran
O sen miydin
Yoksa herkes miydi
Keşfedilmemiş
Haritasız bir coğrafyada
Bak kılavuzsus kaldım
Sen görmedin
 
Osman Gökçe
Yanım da Durun Hatıralar
Bornova, Şubat 2015