KİMSELER BİLMEZ

 
Bulanırım bazen
Esendere gibi akarım
Sel olurum
Yelliboyun’dan eserim
Yel olurum
Kimseler bilmez
O bilir
 
Balamın Pınarı’dan kaynarım
Büngül büngül
Görüntüsü düşer suyun yüzüne
Göz göze gelir
Bakışırız
Kimseler görmez
O görür
 
Darlanırım bazen
Onbeşimin izlerinden yürürüm
Çıkarım Berit Dağı’nın başına
Baytaran kokarım
Sarısavruk kokarım
Hasret kokarım en koyusundan
Kimseler duymaz
O duyar
 
Onun hiç görmediği
Okuduğum bütün ders kitaplarının
Tuttuğum bütün not defterlerinin
Her sayfasında onun adı yazılıdır
Eski defterleri karıştırınca
Karışırım
Kaynarım katran kazanlarında
Kimseler bilmez
O bilir
 
O hiç bir şey demedi
Hiç bir şey istemedi
Bekledi
Suskunluğunda sabır taşlarının
Ben hiç bir şey demedim
Hiç bir şey istemedim
Bekledim
Dermansızlığında gurbet yokuşlarının
Beklemeyi kimseler bilmez bizim kadar
O bilir
Ben bilirim
 
Osman Gökçe
Bornova, Eylül 2015