ERİCEKLİ

Ericekli Oğuız Boyu uşağı
Beli boydan boya mavzer fişeği
Kuşu düşürürler göğden aşağı
Semtlerine salavatsız varılmaz

Soyunun sopunun en vuruşkanı
Sırtı karlı dağlar, ova ön yanı
Kafası eserse takmaz cihanı
Vurulup da düşenlere bakılmaz

Kurt eniği kurta benzer kurt olur
Bulut aşmaz dik doruklar yurt olur
Berit başı gibi başı sert olur
Bir şahlanır ise Şah’ı dinlemez

Esendere bir yel gibi eserken
Kış ayazı el ayağı keserken
Eşkiya köyleri kenti basarken
Ericek’in yakınından geçilmez

Konup da göçtüğü yurtlaklara sor
Vuruşup düştüğü yaylaklara sor
Haşin kayalara koyaklara sor
Cebi barut kokmayana sorulmaz

Karac’oğlan’a sor dili yeterse
Dadaloğlu’na sor teli yeterse
Berit’in başında keklik öterse
Dağlar çeker, sahillerde durulmaz

Yiğidi Türkmen’nin en sevdalısı
Güzeli eşi yok hurinin hası
Ünü tutmuş Kayseri’yi Sivas’ı
Arasan cihanı misli bulunmaz

Yüreğim gelini, kızında kaldı
Bedenim toprağı, tozunda kaldı
İlk aşkım Balam’ın gözünde kaldı
Balamı görmeden gözüm yumulmaz

Osman Gökçe
Mart 2010, Bornova