BİR KIŞ GÜNÜ GELMELİSİN

 
Bir kış günü gelmelisin
 Yağmurlar tempo tutuyorken çatılarda
 Koşuyorken caddelerde tabanı çıplaklar
 Mosmor baldırları
 Kirpiklerine çiğ düşmüş olmalı 
 Gözlerinin içi orman yangını
 
Bir kış günü çalmalısın kapımı
 Yanakların elma elma
 Eteklerini kaldırmalı rüzgar
 Kepek kepek kar yağmış olmalı omuzlarına 
 Bastıkça gıcır gıcır etmeli yollar
 Yollarda yalnızlar gezinmeli
Yalnızlar sinmiş olmalı köşe başlarına
 Şaşkınların ayak izlerini taşıyan yollar
 Bir şaşkın daha kazanmalı
 Sen düşmelisin sokaklara
 Yıllarca benim dolaştığım caddelerde 
 Sen dolaşmalısın
 
Bir kış günü bekliyorum seni
 Başım ellerimin içinde 
 Dirseklerimi pencereye dayamış
 Karanlıklarda kaybolmuş bakışlarım
 Vücudum kaskatı kesilmiş soğuktan
 Bir ölüm sessizliğinde 
 Seni düşünüyor olmalıyım
 
 
Bir kış günü sevişmeliyiz seninle
 Üstümüze yağmur damlaları vurmalı pencereden
 Kar savrulmalı savrulan perdelerle
 Uğultulu rüzgarlar doldurmalı odayı
 O gece hiç aydınlanmamalı
 O yağmur o kar hiç dinmemeli
 O rüzgar hiç kaybetmemeli hızını
 Ve biz hiç eksilmeden özlemimiz
 Hep sevişmeliyiz
 
Bir kış günü gelmelisin
 Bir kış günü çalmalısın kapımı
 Bir kış günü bekliyorum seni
 Bir kış günü sevişmeliyiz seninle
 
Osman Gökçe
Bertten Beri, +1Derece Yayın, 2008