BİR KIŞ GÜNÜ GELMELİSİN
Bir kış günü gelmelisin
Yağmurlar tempo tutuyorken çatılarda
Koşuyorken caddelerde tabanı çıplaklar
Mosmor baldırları
Kirpiklerine çiğ düşmüş olmalı
Gözlerinin içi orman yangını
Bir kış günü çalmalısın kapımı
Yanakların elma elma
Eteklerini kaldırmalı rüzgar
Kepek kepek kar yağmış olmalı omuzlarına
Bastıkça gıcır gıcır etmeli yollar
Yollarda yalnızlar gezinmeli
Yalnızlar sinmiş olmalı köşe başlarına
Şaşkınların ayak izlerini taşıyan yollar
Bir şaşkın daha kazanmalı
Sen düşmelisin sokaklara
Yıllarca benim dolaştığım caddelerde
Sen dolaşmalısın
Bir kış günü bekliyorum seni
Başım ellerimin içinde
Dirseklerimi pencereye dayamış
Karanlıklarda kaybolmuş bakışlarım
Vücudum kaskatı kesilmiş soğuktan
Bir ölüm sessizliğinde
Seni düşünüyor olmalıyım
Bir kış günü sevişmeliyiz seninle
Üstümüze yağmur damlaları vurmalı pencereden
Kar savrulmalı savrulan perdelerle
Uğultulu rüzgarlar doldurmalı odayı
O gece hiç aydınlanmamalı
O yağmur o kar hiç dinmemeli
O rüzgar hiç kaybetmemeli hızını
Ve biz hiç eksilmeden özlemimiz
Hep sevişmeliyiz
Bir kış günü gelmelisin
Bir kış günü çalmalısın kapımı
Bir kış günü bekliyorum seni
Bir kış günü sevişmeliyiz seninle
Osman Gökçe
Bertten Beri, +1Derece Yayın, 2008
Bir yanıt yazın