SENİ ÖYLESİNE SEVDİM İŞTE
Ne yüzünü gördüm
Ne elini tuttum
Ne de değdi nefesim nefesine
Seni öylesine sevdim işte
Dönüşsüz bir yokuşta
Ödülsüz ve ödünsüz
Uzadıkça uzayan gölgelerimin karanlığında
Yeniden doğdum bir sabaha
Sen yoktun ama ışığın vardı
Kapıldım bir serap görüntüsüne
Seni öylesine sevdim işte
Kafdağı’nın arkasındaki bir düşte
Ve mümkünsüz buluşmalarda
Ne saçların
Ne gözlerin
Ne de boyun bosun
Yalnızca tutunarak gaipten gelen sesine
Seni öylesine sevdim işte
Yaşlanılmayan bir yaşta
Ve sınırsızlığında sevdanın
Sevmenin koşulsuzluğu ülkesindeyim şimdi, özgür
Burada bütün hayvanlar mutlu
Bütün bitkiler yeşil
Çiçekler şehvetli
Ormanlar gür
Seni de aldım kalbimin kafesine
Seni böylesine
Sevdim işte
Umutlu bir özleyişle
Bekliyorum başında düşler dağının
Osman Gökçe
Bornova, Nisan 2014
Bir yanıt yazın