EZİNE’DE AŞK

İsterik kahkahalar yükselirdi bekar odamızdan
 Ve çamaşır suları kokardı sokaklarımız
 Bir açılır bir kapanırdı karşı evin pencereleri
 Perdeler sallanırdı camların arkasından
 Bir kadının soyunuşunu seyrederdik geceleri
 Nefesimiz kesilirdi
 
Yıldızlı yıldızsız çok geceler tanık oldu
 Gözlerimize bir iğne gibi batan uykusuzluğumuza
 Gündüzleri hep bir evvelki karanlığı özlerdik
 Karanlıklar darılmasın saygısızlığımıza
 
Kuş seslerine karşı neşemiz
 Tan yerleri gibi vaadimiz vardı
 Coşkundu ilkbaharlarca hevesimiz
 Ve ayrılık deyince gözlerimiz dolardı
 
Her neyi varsa da yaşantımızın
 Bir batı kasabasında 
 Zeytin dallarına asılı kaldı 
 Varsın günah olsun işlediklerimiz
 Sevabını zeytin ağacı aldı