ÇOBAN ÇOCUK
Akşam olup da karanlıklar çökünceGövdeleri büyür, boyları uzarİkiye üçe katlanırlarDaha bir heybetlenir dağlarSürünün arkasındaki çoban çocukGözleri mucuk mucukBüzüldükçe büzülürDaha bir küçülür cılız bedeni Rüzgar çarpınca kendini kayalaraHiddetlenirUğultulu sesler çıkarır dev anası gibiBir tedirginlik gelir davarlaraYamaçlara gökyüzü korkusu inerKöpeğinin arkadaşlığına sığınırÇaresiz çoban çocukSaklar onun duldasına kendini Belinde dağarcığıSabah olunca yesin diyeAzık koymuştur anacığıSabahı etmek de kolay mıKaranlık sarmış
BİLİNMEZ SEVGİLİ
Sen bilinmez sevgiliSen koydun kuralıSen bana yasaksınBütün karanlıkları gördümSen bana şafaksınBelki sökecek belki de sökmeyeceksinSöyle sen kimlere yakın bana kaçaksın? Sen bilinmez sevgiliBen bilinen bir sıradanBen koysaydım kuralıŞaşırırdı YaradanŞah der oynardım ŞahıVe de tüm zamanlardaKoynunda karşılardım sabahı Osman GökçeBornova, 25.12.2010
SENİNLE GÜZEL
Yollar seninle güzelEller seninle güzelSen gelince açarlarGüller seninle güzel Gelmedin yollar küstüGönül bülbülü sustuKimbilir belki birgünGelirsin akşamüstü Güneş sensiz karanlıkDağlar denizler yanıkBahar sensiz kokmuyorGüzellikler bir anlık Adana, 17.09.2011
KAYIP ÇOCUKLAR
Biz kayıp çocuklarKimse bilmez kaç kez kaybolduğumuzuKaç türlü kaybolduğumuzu Doğmadan kayboluruzDoğarken kayboluruzFaili olmadığımız istenmeyen ilişkilerden doğarFail oluruzTuvaletlere cami avlularına atarlar biziBir beze sarılı çıplak bedenlerimiziOtobüs duraklarına tren istasyonlarına bırakırlarPolis karakollarına düşerizKayboluruz Kız doğarÇocuk anneler olurKayboluruzBaş eğeriz gönlümüzeRazı oluruz kaderimizeBaş veririz töre ve namus cinayetlerineKayboluruz Erkek doğarKöprü altlarını mekan tutarSur diplerinde yatarızTinerciye çıkar adımızJilet atarız vücudumuzaKanarız hem bilekten hem
ANKARA UYANMIYOR
Sen bizim gözbebeğimizdin AnkaraGök mavisi gözümüzdeYenisey’in yani Ana Nehr’in bir koluAdını aldığınAnayurdum Asya’daAna gibi besleyen onuAnayurdun simgesiAnadolu’nun sesiSen bizim gözbebeğimizdinDüşmanlar azgınSen böyle suskunSana ne oldu Ankara Sen bizim seymenimizdin AnkaraDavullu zurnalı düğünlerdeSevecen ve coşkuluKavgada yiğittinYer yarılır gök gürlerdiMor cepken sedef kamaÇıkınca er meydanınaSen bizim seymenimizdinHani nerde o coşkunSana ne oldu AnkaraBöyle suskun Sen Gök Yeleli Gök-Kurt kadar
GÖKÇE ÇİÇEK
Gönül yurdum, sığınağım, dağ başım,Ne haldeyim bilir misin duy beni.Kan damarım, can ortağım, yoldaşım,Alıver de yüreğine koy beni. Berit Dağı’m, ekin tarlam, ovamsın,Zemheride sığındığım yuvamsın,Namazımsın, niyazımsın, duamsın,Kerem eyle ümmetinden say beni. Yokluğumda varlığımsın sürecek,Görmediğim günlerimi görecek,Gökyüzümsün kanadını gerecek,Al ruhumu bedenimden soy beni. 03.11.1998Osman Gökçe
ANKARA HİÇ YANMIYOR
Ateş düştüğü yeri yakarmış derlerBelliDoğru söylerlerAnkara hiç yanmıyorBugün ayın ondördüOndört Temmuz İkibinonbirOnüç Mehmet can verdiOnüç Mehmet yandıAyın ondörtleri yandıBütün yurttaBütün Mehmetler yandıHayretAnkara hiç yanmıyor Ateş düştüğü yeri yakarmış derlerBelliDoğru söylerlerAnkara hiç yanmıyorMeclis tatildeAkdeniz’de Ege’de sahildeHasbahçede sefa sürüyor SaltanatGeneraller Hasdal’da hapisİcraat yalnızca dildeDağlar taşlar yanıyorSilvan yanıyorDolapdere yanıyorHayretAnkara hiç yanmıyor Ateş düştüğü yeri yakarmış derlerBelliDoğru söylerlerAnkara hiç yanmıyorGençler yanıyorAnalar
AY TUTULURDU
Savurunca siyah saçlarını gecelerimeGökte yıldızlar secdeye durur, ay tutulurduŞafak sökerken o girince düşüncelerimeAydınlığına doğardım, güneş unutulurdu Bilinen binlerce yıllık aşk hikayelerininAşığı böyle yakmadı Leylası, hiç birininDeğince gözlerim değdiği yere gözlerininGöğsümde bombalar patlar, yüreğim yırtılırdı Yıldızlara karışıp sır gibi bir seher vaktiO bir bilinmez aleme yıldızlar gibi aktıBir daha ne güneş doğdu, ne de bir şafak söktüGeride bir
DURDU
DurduZemherideKara kışın ortasında doğduDurmuş ve Döndü’nün beşinci çocuğuDönenin bir küçüğüDöne dahil diğerleri yaşamayanBeş çocuğun sonuncusuÜlkemin orta yerindePek çokları gibiSahipsizYaşamları umursanmayanBir çileli kız Durmuş ve Döndü’nün ilk çocuklarının adı Cennet’tiNe cenneti ne de cehennemi bilmedenO boncuk gibi kızO gün için oralarda çaresizBir çocuk hastalığındanYani kızamıktanCennetlik oldu Tanrı’dan hediyeOğlan olan ikinci çocuğuğaYaşasın diyeYaşar adını koydularYaşamadıBoğmaca aldıArtık anılarda bile yokO
BÜTÜN HAYALLERİMİ SANA HAVALE EDİYORUM-V
Bütün hayallerimi sana havale ediyorum çocukÇocuk dürüstlüğüneVe de çocuk dayatmacılığına Hayallerimi hayallerine katHayallerimizi çoğaltHayallerimizi büyüt Hayallerimiz yenecektir yokluğuHayallerimiz durduracaktır tüm savaşlarıYok edecektir yıkacaktır alçaklığıÖzgürlüğün bayrağını burçlara hayallerimiz dikecektirHayallerimiz kuracaktır geleceğiHayal kur ve hayallerinin peşinden koş Yenik kahramanlar en kahramandırOnlar ki tarihte düşüp kalkandırGeçmişte kalana takılıp kalmaYenginin zamanı yeni zamandır Davran çocukYetiş çocukSıra sendeUmut sende Osman Gökçe Gerence, 28.06.2011